Familie

Ik kom uit een rare familie. Soms komen we bij elkaar en is een gedeelte van de puzzel te zien.

De afwezigheid van mijn broer is begrijpelijk. Hij loopt tegen de onzichtbare muren op in een mooie stad ver van Amsterdam. Zijn angst houdt hem thuis. Mijn vader is een vergelijkbaar geval, lid van een bijna uitgestorven ras. Hij houdt zich meestal op in zijn eigen huis. Vroeger schreef hij altijd kaarten. De mooiste was die van een knalrood hart, gemaakt van muzieknoten. Misschien slingert de kaart nog ergens rond in een verhuisdoos.

Vorige maand gingen we op pad naar Scheveningen waar mijn nicht met haar man en zoontje woont. Aan het eind van de straat was een tatoeage shop. In de toonbank stond een rieten stoeltje met daarin twee ouderwets ogende poppen. Ze staarden ons aan met zwarte kraalogen, terwijl achterin een jongen met ontblote bast op een stoel lag. Een man en vrouw zaten ernaast. Op een salontafel stonden een paar blikken bier. Het leek op een feestje.

We vierden het eerste jaar van het achterkleinkind van mama. Een mijlpaal. Ik weet helemaal niets meer van Kiki’s eerste verjaardag wat betreft de taart, het cadeau, het bezoek. Ik herinner mij alleen de trots die ik voelde: dat hadden we mooi geklaard. En dat ik naar bed wilde. Lekker slapen.

De jarige was net wakker, zijn wangetjes nog knalrood. Hij hield zich stevig vast aan de slanke heupen van mijn nicht. Hij werd steeds levendiger na elk nieuw cadeau. De zachte plastic zeedieren verdwenen in een voor een in zijn mond. Kauwen maar. Kraaiend van plezier als Vasilis hem probeerde te kietelen. Zijn eenjarigheid kon Kiki niet heel lang bekoren. Zo gaat dat tussen familieleden. Gisteravond hield ze nog van hem en nu dacht ze: ‘waarom gaat mijn vader grapjes met hem uithalen? Hadden we dat afgesproken dan?’ Ik zag de tekstballonnen boven haar hoofd zweven.

Ik vraag mij ook weleens af wanneer een liefde voor een familielid ophoudt met bestaan. De bloedband als een vervagende tatoeage die ten tijde van het zetten indrukwekkend was maar nu niet meer kan boeien.
Pijnlijk.