Feestje

20090323-friendly-neighbors-350x263Onze buren houden wel van een feestje. De verbouwing van hun benedenwoning duurde ongeveer een half jaar. De Bulgaarse bouwvakkers verdwenen en onthulden een helemaal doorgebroken witte woonkamer met een Amerikaans ogend kookeiland en hypermoderne meubelstukken. Aanbellen ging niet. Er was geen bel. Ook geen naambordje, trouwens.

In ieder geval moest de oplevering uitbundig gevierd worden met al hun vrienden, familie en drieduizend kennissen, twee dj’s, een ijscobar, catering, een ballonnenboog en grote boxen. Vasilis en ik waren ook uitgenodigd, maar we zaten nog in die periode van permanent slaaptekort door een niet doorslapend kind. Terwijl we om half elf in bed lagen, was het fascinerend om te volgen hoe een voor een alle balkondeuren venijnig dicht werden getrokken, tot een buurvrouw het niet meer uithield en schreeuwde: ‘NU IS HET GENOEG MET DAT LAWAAI, HOU HIER MEE OP ZIJN JULLIE GEK GEWORDEN, etc.’ De buren gooiden met al hun vrienden, familieleden en drieduizend kennissen hun handen in de lucht en de indianenkreten vulden de donkere avond in de Watergraafsmeer. De dreunende techno werd uiteindelijk rond drie uur weggedraaid. Ik maakte de mentale notitie om oordopjes te kopen en verkaste naar de woonkamer met een dekbed onder mijn arm.

Nu ze een paar jaar gewend zijn aan het wonen tussen de oude garde die Johann Cruijff nog gekend hebben toen hij als broekie de bal op de stip legde in Betondorp, werkende ouders met een verstoord slaapritme en hun stoepkrijtende kroost, is het tij gekeerd. Het zoontje is een super beleefde jongen met een talent voor piano spelen. Op zijn klanken valt Kiki in slaap, als hij oefent in de kamer naast die van haar. Ze houden rekening met iedereen en draaien het volume naar beneden als de klok twaalf uur slaat. Het gevolg is wel dat de feesten gewoon steeds vroeger beginnen en soms al om half negen vult de avond zich met indianenkreten en bonkende beats. Ik waardeer deze mensen enorm. Dat is iets wat wij vroeger nou nooit hebben gedaan: aan je buren denken als je een feestje gaf voor al je vrienden, familie en drieduizend kennissen.

Katrien Vermeulen,

Reageren? Graag!

(Is alles ingevuld?)