De Gerda
Soms zie je het gebeuren. De ontploffing. Een collega wiens wangen vulkaanrood kleuren, wapperend met een beleidsnotitie over diversiteit. Stoom komt nog net niet de oren, maar je weet dat het erg moet zijn. Je staat in de hens van binnen, het zweet druipt van je af. Ik theoretiseer een beetje, want ik zit nu nog aan de veilige kant van de veertig. Maar ik weet dat dit mijn voorland gaat worden: de vrouw in de overgang.
Mannen mogen gedistingeerd grijs worden met een licht opzwellend buikje, de vrouw takelt af gelijktijdig met het verdwijnen van de vruchtbaarheid. De eierstokken zijn er klaar mee, de baarmoederwinkel gaat in de uitverkoop en voor je het weet zit je erbij als een uitgedroogde krent. Zoiets stel ik mij erbij voor. De volgende fase van ouder worden.
Vervolgens moet je aan de bak. Je loert eens bij een forum hier en daar, speurt naar kruiden en hormonen die verlichting moeten bieden. Trek een Claire Underwood outfit aan en ren je rot tot je een gespierde mean machine bent. Het alternatief is de krent of nog erger: de vrouw van middelbare leeftijd die per se haar eigen Glossy wil hebben.
De Gerda.
Jezus, nu ben ik pas echt depressief.
Eerdere reacties
De ‘Kittekat’ als blad. Dat lijkt me wel wat, toch.
Ik ga het regelen. Maar alleen als er ook een De Paul komt!