Rode draad
Ik was een boekenwurm. Als ik ergens moest invullen wat mijn hobby was, dan schreef ik op: lezen. Ik las alles wat ik in mijn handen kreeg gedrukt: Paulus de Boskabouter, Pinkeltje, in de soete suikerbol, de dolle tweeling, Pitty, Marjoleintje, Floortje Bellefleur, alles met paarden, Tina’s, rode ridders, blauwbaard, Suske en Wiske, Flater en Kwabbernoot tot megalomane dikke feuilletons over jonge vrouwen die kleingehouden werden door hun strenge vaders en stiekem gingen studeren. Ik vrat de woorden, voedde mij met avonturen op Engelse kostscholen, typisch Nederlandse gezinnen met broertjes, zusjes, vriendinnen, huisdieren en problemen.
Pitty moet een beetje oppassen nu.
Waarom eigenlijk? Ik had een paar hartsvriendinnen. We speelden met barbies of hingen wat rond op straat. Er was niet zoveel te doen. We hadden geen mobiele telefoon – überhaupt geen eigen telefoon – , geen playstation of een nintendo. Er was geen internet, geen gekleurde elastiekjes om mee te loomen. Ik had wel een bolletje wol en een houten punnik ding. Maar daar kon je alleen worstjes mee maken.
Dus.
Lezen.
Marjoleintje keek altijd recht in de camera.
Het was heel normaal. Overal waar ik kwam waren boeken, volle boekenkasten. Stapels met oude Avant Gardes. De Libelle, kranten, tijdschriften met opinies. Iedereen deed het; op de bank, op leunstoelen, voor de open haard. We hadden ook een tv, maar die stond voornamelijk uit.
Kiki leest ook. Hoewel het huis bezaaid is met tablets en beeldschermen, ligt ze net zo lief op een zaterdagmiddag op ons bed met een Donald Duck en wat lekkers.
YO Freddy!
Nog even en ze duikt onder in de wereld van anderen.
Eerdere reacties
Ja, heerlijk. Of de encyclopedie lezen. Elk deel dat binnenkwam werd enkele middagen na schooltijd grondig doorgelezen. Deed jij dat ook?
Dat deed ik weer niet:)